– Oj, adkul ty, dzieŭka, rodam?
– Papytaj u tatki.
Nie pajdu z taboju brodam,
bo niama tam kładki.
– Havary sa mnoj, nia hrebuj.
– Ja nie havarkaja.
Nie pajdu z taboju hreblaj,
ściežka tam krutaja.
– Jak adna ŭžyviešsia z dolaj?
– Možna i biaz łaski.
Nie pajdu z taboju polem,
tam piasočak hrazki.
– A ŭ mianie ž i koń ahniavy...
– Adčapisia, chłopča!
Bo daŭno taki ž čarniavy
dolu maju topča.
|
|
